aborcja

10 marca br. Parlament Europejski głosował w sprawie kontrowersyjnego Raportu dotyczącego równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej – 2013 r., którego autorem jest europoseł Marc Tarabella. W rzeczywistości jednak, Raport ten był kolejną próbą wprowadzenia do międzynarodowego dyskursu pojęcia „praw reprodukcyjnych i seksualnych” – ideologicznie nacechowanego terminu o niedoprecyzowanym znaczeniu, w ramach którego usiłuje się narzucić państwom członkowskim liberalizację aborcji. Jednocześnie, w mediach społecznościowych przeprowadzana była kampania, której celem było zwrócenie uwagi deputowanych na wyrażoną w 2013 roku rezolucję gwarantującą, iż „tworzenie i implementacja polityki związanej z prawami seksualnymi i reprodukcyjnymi oraz edukacją seksualną w szkołach jest kompetencją Państw Członkowskich“. W jej trakcie, blisko 170.000 osób wyraziło swój sprzeciw wobec zapisów sprzecznych z gwarantowaną przez Kartę Praw Podstawowych UE ochroną godności człowieka.

Niestety, pomimo tak ogromnej mobilizacji społecznej, stosunkiem głosów 441 do 205, Raport został przyjęty wraz z kontrowersyjnymi zapisami mówiącymi o powszechnym dostępie do aborcji. Jedyna istotna poprawka, przyjęta w głosowaniu deklaruje poszanowanie wyłącznej kompetencji państw członkowskich w zakresie formułowania i realizowania polityki dotyczącej zdrowi seksualnego i reprodukcyjnego oraz wiążących się z nim praw.

Przyjęty raport jest przez to sam w sobie sprzeczny, ponieważ z jednej strony usiłuje narzucać postulaty przemysłu aborcyjnego i reprezentujących jego interesy środowisk politycznych, a jednocześnie potwierdza wyłączne kompetencje krajów członkowskich w zakresie tworzenia prawa dotyczącego zdrowia seksualnego i praw reprodukcyjnych. Co więcej, raport stygmatyzuje te państwa, które przyjmują korzystne rozwiązania podatkowe ułatwiające jednemu z rodziców podjęcie decyzji o skoncentrowaniu swej aktywności na prowadzeniu domu i wychowaniu dzieci. Jednocześnie pełne rodziny, są w raporcie stygmatyzowane jako wyrażające „ograniczoną koncepcję rodziny” wzywając do koniecznego przyjmowania rozwiązań promujących podejmowanie przez kobiety pracy najemnej poza domem. Rozwiązania te zostały poparte przez część polskiej delegacji do Parlamentu Europejskiego, głównie z Europejskiej Partii Ludowej.

Raport stanowi jedynie formę wyrazu opinii Parlamentu Europejskiego i nie posiada mocy wiążącej, jednak będzie on wykorzystywany do promowania rozwiązań poważnie ograniczających ochronę życia ludzkiego na wczesnych etapach jego rozwoju.

Podobne cele forsowane są w tzw. Raporcie Panzeri, który będzie przedmiotem czwartkowego głosowania. Idzie on jednak znacznie dalej, gdyż nie tylko promuje „prawo do aborcji”, lecz także wywiera presję w kierunku instytucjonalizację rozwiązań prawnych kwestionujących naturę małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny i promujących polityczne postulaty subkultur LGBT. Formułowanie tego typu postulatów poważnie wykracza poza zakres kompetencji Unii Europejskiej.

W najbliższych dniach Parlament Europejski będzie obradował nad przyjęciem dwóch raportów forsujących tzw. „prawo do aborcji“ oraz poszerzenie „praw reprodukcyjnych i seksualnych“. Postulaty zawarte w raportach stoją w sprzeczności z podstawowymi zasadami prawa Unii Europejskiej, w tym z zasadą pomocniczości oraz z art. 1 i 2 Karty Praw Podstawowych UE.

Pierwszy z projektów to przygotowany przez belgijskiego deputowanego Marca Tarabella raport dotyczący równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej. Paragraf 45 tego raportu stanowi, iż „kobiety powinny mieć kontrolę nad swymi prawami seksualnymi oraz reprodukcyjnymi poprzez bezpośredni dostęp do środków antykoncepcyjnych oraz aborcji“. Jest to kolejna próba przeforsowania przez środowiska lewicowe koncepcji tzw. „prawa do aborcji“. Raport będzie przedmiotem głosowania w najbliższy wtorek.

Drugi z dokumentów, „Roczny raport o prawach człowieka i demokracji na świecie w 2013 r. i polityki Unii Europejskiej w tej sprawie“, został zaprezentowany przez włoskiego eurodeputowanego Piera Panzeriego. Raport zawiera m.in. postulat rozszerzenia „praw reprodukcyjnych i seksualnych“ (§ 135) oraz „prawa dostępu do (...) bezpiecznej i legalnej aborcji“ (§ 35). Parlament Europejski ma głosować nad jego przyjęciem w najbliższy czwartek.

W 2013 r. Parlament Europejski odrzucił podobny projekt, tzw. Raport Estreli dotyczący „praw reprodukcyjnych i seksualnych“. W Raporcie Estreli również postulowano wprowadzenie „prawa do aborcji“. Zamiast raportu Parlament Europejski przyjął wówczas rezolucję, w której przypomniał, że „tworzenie i implementacja polityki związanej z prawami seksualnymi i reprodukcyjnymi oraz edukakcją seksualną w szkołach jest kompetencją Państw Członkowskich“.

Oba raporty budzą poważne wątpliwości w zakresie zgodności z art. 1 i 2 Karty Praw Podstawowych UE oraz zasadami traktatowymi UE. Koncepcja tzw. „prawa do aborcji“ stoi w sprzeczności zarówno z zasadą ochrony nienaruszalnej godności człowieka (art. 1 Karty Praw Podstawowych UE) oraz gwarancjami prawa do życia przysługującego każdemu człowiekowi (art. 2 Karty Praw Podstawowych UE). Co więcej, problematyka ta nie leży w zakresie kompetencji Unii Europejskiej, a w związku z tym wydawanie rekomendacji w zakresie przyjęcia „prawa do aborcji“ budzi zasadnicze wątpliwości co do zgodności z zasadą pomocniczości (art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej).